سیل اتباع خارجی به یک رقم غیرقابل باور رسیده است؛ واژه های مهاجر، پناهجو، پناهنده و آواره، اطلاق خود را از دست داده و واژه های حقوقی اشغال یا تهاجم کاربرد مناسبتری دارد.
اعطای شهروندی برای جذب مهاجران سرمایه گذار امری لازم و موجب توسعه یافتگی می باشد؛ که در همه کشورهای توسعه یافته یک امر پذیرفته شده است. اما در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران برای تامین منابع لازم و کافی کیفیت زندگی شهروندان خود با مشکل مواجه است؛ از طرفی سیل اتباع خارجی به یک رقم غیرقابل باور رسیده است؛ واژه های مهاجر، پناهجو، پناهنده و آواره، اطلاق خود را از دست داده و واژه های حقوقی اشغال یا تهاجم کاربرد مناسبتری دارد. لذا متن ماده 86 برنامه هفتم توسعه در راستای اعطای شهروندی و استفاده از خدمات دولتی یارانه ای از حداقل منطق امنیت ملی نیز برخوردار نبوده و ضرورت تعیین سقف پذیرش و صراحت بازگرداندن 80 درصدی اتباع موجود در ایران را کفایت می کند. امیدواریم نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در بررسی جزئیات برنامه هفتم توسعه دقت کافی در خصوص ماده 86 را معمول فرمایند.
لازم به ذکر است مسئله اتباع خارجی در ایران؛ ارتباطی به بحث نژادی و مذهبی نداشته و صرفا امنیت ملی و خطر بروز قحطی و آسیب های اجتماعی مد نظر می باشد..