قطعنامهای که ولو با 15 رأی ممتنع مواجه باشد در حکم تصویب بوده و وضعیت حقوقی موثر خواهد داشت.
وضعیت حقوقی رأی ممتنع در شورای امنیت سازمان ملل متحد
مهدی پیرقلی (سر دبیر)
شورای امنیت سازمان ملل برابر ماده 24 منشور ملل متحد وظیفه دارد مسؤولیتی که ملل متحد به منظور تأمین اقدام سریع و موثر برای حفظ صلح و امنیت بینالمللی به شورای امنیت واگذار گردیده اقدام نماید. که برابر ماده 25 منشور ملل متحد، تمامی تصمیمهای شورای امنیت برای ملل متحد لازم الاجرا میباشد.
برابر ماده 23 منشور ملل متحد، شورای امنیت 15 عضو دارد که 5 عضو آن (آمریکا، انگلیس، چین، روسیه و فرانسه) بصورت دایم و 10 عضو دیگر طی دوره های دوساله متغیر هستند. نحوه رأی برای تصمیمگیری شورای امنیت در بند 3 ماده 27 منشور اینگونه است که «تصمیمهای شورای امنیت راجع به سایر مسائل (غیر از آیین کار) با 9 رأی مثبت که شامل تمام اعضای دائم باشد (حق وتو) اتخاذ میگردد به این شرط که در مورد تصمیمهایی که به موجب مندرجات فصل ششم (توصیهای) و بند سوم از ماده 52 (تشویقی) اتخاذ میشود طرف دعوی از دادن رأی خوداری نماید».
لذا وضعیت حقوقی رأی در شورای امنیت اینگونه است که:
الف) قطعنامه با 9 رأی موافق یا ممتنعی تصویب میشود که اعضای دایم شورای امنیت، رأی مخالف نداده باشد.
ب) همانگونه که غیبت عضو دایم شورای امنیت یا رأی ممتنع عضو دایم به منزله رأی مخالف نمیباشد، رأی ممتنع سایر اعضاء نیز جنبه مثبت در تصمیمگیری داشته و مانع تصمیم نمیشود.
پ) در رویهی شورای امنیت عدم حضور یک عضو دائم در جلسات شورا یا امتناع از دادن رأی؛ بهعنوان رأی ممتنع اِرادی لحاظ میشود. این رویه از سال ۱۹۴۶ سبب ایجاد قاعدهی عرفی شده است. دیوان بینالمللی دادگستری در رأی مشورتی ۱۹۷۱ در قضیه نامیبیا اعلام داشته: « امتناع یکی از اعضای شورا در تصویب آنچه پیشنهاد شده است در حکم مخالفت وی نیست. اگر عضو دائم بخواهد با تصویب قطعنامهای که نیاز به رأی همهی اعضای دائم دارد مخالفت بورزد، باید رأی منفی بدهد».
لذا قطعنامهای که ولو با 15 رأی ممتنع مواجه باشد در حکم تصویب بوده و وضعیت حقوقی موثر خواهد داشت.