با توجه به اینکه تحریم های خارج از شورای امنیت هیچ مبنای حقوقی برای الزام آوری ندارند، اما برخی دولت های قدرتمند به صورت یک جانبه و برخلاف بند 4 ماده 2 منشور، دولت های عضو سازمان ملل متحد را هدف تحریم های اقتصادی و سیاسی قرار می دهند که مغایر با اصول ملل متحد بوده و یک نوع قاعده آمره را نقض می نمایند.

از طرفی، اگر معاهده ای بین دولت ها وجود نداشته باشد که صلاحیت دیوان بین المللی دادگستری در آن احراز گردد، دیوان بین المللی دادگستری برای احراز صلاحیت خود مبنی بر محکومیت دولت متجاوز و مسؤول، مبنایی ندارد. لذا برای جلوگیری از اقدامات یک جانبه گرایانه چنین دولت هایی، چنانچه کنوانسیونی با عنوان « کنوانسیون تحکیم منع توسل به زور » با محتوای عدم توجه به تحریم های یک جانبه و چند جانبه خارج از شورای امنیت و همچنین مقابله با اقدام نظامی خارج از تصمیم شورای امنیت علیه دولت عضو؛ در قالب بند 4 ماده 2 و ماده51  منشور ملل متحد، تصویب و لازم الاجرا شود در این صورت اگر دولت هایی همانند اعضای دایم شورای امنیت نیز عضو نشوند باز هم این کنوانسیون برای کشورهای عضو تعهد آور و موجب بی اثر سازی تحریم های یک جانبه و چند جانبه خارج از شورای امنیت گردیده و یک صلاحیت اجباری برای دیوان بین المللی دادگستری برای رسیدگی به تعهدات مندرج در کنوانسیون ایجاد خواهد کرد. این کنوانسیون موجب می گردد دولت ها در صورت نقض تعهد بین المللی خود، دارای مسؤولیت بین المللی شده و متعهد به جبران خسارت باشند.

Given that sanctions outside the Security Council have no legal basis for binding, But some strong governments, unilaterally, and as opposed to Article 2 (4) of the Charter, target the United Nations Member States of the United Nations with the aim of economic and political sanctions Which are contrary to the principles of the United Nations and violate a kind of Rules of Procedure.

   on the other hand, if there is no agreement between governments that the jurisdiction of the international court of justice (ICJ)is approved, The International Court of Justice has no basis in declaring its jurisdiction to condemn the transgressive and responsible government. So, to prevent unilateral actions by such governments, if a Convention entitled "Creation of the Convention for the Consolidation of the Non-Use of Force" with the content of disregarding unilateral and multilateral sanctions outside the Security Council and Coping with military action outside the Security Council's decision against a Member State under Article 4, paragraph 2, and Article 51 the Charter of the United Nations shall be ratified and binding, If, however, governments do not become members of the Security Council, such as permanent members, then this Convention will become binding on member states and render unilateral and multilateral sanctions ineffective outside the Security Council and a mandatory jurisdiction for the International Court of Justice. It will address the obligations under the Convention. This Convention obliges States to have international responsibility and to be compensated if they violate their international obligations.